ΤΑΞΙΣ ΓΙΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΟΙΗΣΑΙ ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΝ

ΤΑΞΙΣ ΓΙΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟ ΤΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΟΙΗΣΑΙ ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΝ


Ο Ιερεύς φέρων Επιτραχήλιον, εμφυσά εις το πρόσωπον του μέλλοντος φωτισθήναι και σφραγίζει μετά της χειρός αυτού το μέτωπον και το στήθος εκ τρίτου λέγων:
Εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Επιτίθησι την χείρα επί την κεφαλήν αυτού, λέγων την παρούσαν
Του Κυρίου δεηθώμεν.
Επί τω ονόματι σου, Κύριε, ο Θεός της αληθείας, και του μονογενούς σου Υιού, και του Αγίου σου Πνεύματος, επιτίθημι την χείρα μου επί τον δούλον (την δούλην) σου (τονδε) (τηνδε) τον καταξιωθέντα (την καταξιωθείσαν) καταφυγείν επί το άγιον όνομα σου, και υπό την σκέπην των πτερύγων σου διαφυλαχθήναι. Απόστησον απ’ αυτού (αυτήν) την παλαιάν εκείνην πλάνην, και έμπλησον αυτόν (αυτήν) της εις σε πίστεως και ελπίδος καί αγάπης, ίνα γνω ότι συ ει Θεός μόνος, Θεός αληθινός, και ο μονογενής σου Υιός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, και το Άγιον σου Πνεύμα. Δος αυτώ (αυτή) εν πάσαις ταις εντολαίς σου πορευθήναι, και τα αρεστά σοι φυλάξαι· ότι εάν ποίηση αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς. Γράψον αυτόν (αυτήν) εν βίβλω ζωής σου και ένωσον αυτόν (αυτήν) τη ποίμνη της κληρονομίας σου· δοξασθήτω το όνομά σου το άγιον επ’ αυτώ (αυτή) και του αγαπητού σου Υιού, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού, και του ζωοποιού σου Πνεύματος. Έστωσαν οι οφθαλμοί σου ατενίζοντες εις αυτόν (αυτήν) εν ελέει διαπαντός, και τα ώτα σου του ακούειν της φωνής της δεήσεως αυτού (αυτής). Εύφρανον αυτόν (αυτήν) εν τοις έργοις των χειρών αυτού (αυτής), και εν παντί τω γένει αυτού (αυτής)· ϊνα έξομολογήσηταί σοι, προσκυνών (προσκυνούσα) και δοξάζων (δοξάζουσα) το όνομά σου το μέγα και ύψιστον, και αινέση σε διαπαντός πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού (αυτής).

Σε γαρ υμνεί πάσα ή δύναμις των ουρανών, και σου εστίν ή δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΣ Α'

Του Κυρίου δεηθώμεν.
Ε’πιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, ο παραγενόμενος εις τον κόσμον και κατασκηνώσας εν άνθρώποις, ίνα την σην καθέλη τυραννίδα και τους ανθρώπους εξέληται· ος επί ξύλου τας αντικειμένας δυνάμεις εθριάμβευσεν, ηλίου σκοτισθέντος και γης σαλευομένης, και μνημάτων άνοιγομένων, και σωμάτων Αγίων ανισταμένων· ος έλυσε θανάτω τον θάνατον, και κατήργησε τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστι, σε τον Διάβολον. Ορκίζω σε κατά του Θεού, του δείξαντος το ξύλον της ζωής και τάξαντος τα Χερουβίμ και την φλογίνην ρομφαίαν την στρεφομένην φρουρείν αυτό. Επιτιμήθητι και αναχώρησον· κατ’ εκείνου γαρ σε ορκίζω του περιπατήσαντος, ως επί ξηράς, επί νώτα θαλάσσης, και επιτιμήσαντος τη λαίλαπι των ανέμων· ου το βλέμμα ξηραίνει αβύσσους και ή απειλή τήκει όρη. Αυτός γαρ και νυν επιτάσσει σοι δι’ ημών· Φοβήθητι, έξελθε, και υπαναχώρησον από του πλάσματος τούτου, και μη υποστρέψης, μηδέ υποκρυβής εν αυτώ, μηδέ συναντήσης αυτώ ή ενεργήσης ή ενραγής, μη εν νυκτί, μη εν ημέρα ή ώρα ή εν μεσημβρία· αλλ’ άπελθε εις τον ίδιον τάρταρον, έως της ητοιμασμένης μεγάλης ημέρας της κρίσεως. Φοβήθητι τον Θεόν τον καθήμενον επί των Χερουβίμ, και επιβλέποντα αβύσσους· ον τρέμουσιν Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Αρχαί, Εξουσίαι, Δυνάμεις, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ· ον τρέμει ο ουρανός και η γη, η θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς. Έξελθε και αναχώρησον από του σφραγισθέντος νεολέκτου στρατιώτου Χρίστου του Θεού ημών· κατ’ εκείνου γαρ σε ορκίζω, του περιπατούντος επί πτερύγων ανέμων, του ποιούντος τους Αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρ φλέγον. Έξελθε και αναχώρησον από του πλάσματος τούτου συν πάση τη δυνάμει και τοις αγγέλοις σου. Ότι δεδόξασται το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.


ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΣ Β'

Του Κυρίου δεηθώμεν.
Ο Θεός, ο άγιος, ο φοβερός και ένδοξος, ο επί πάσι τοις έργοις και τι ισχύι αυτού ακατάληπτος και ανεξιχνίαστος υπάρχων αυτός ο προορίσας σοι, Διάβολε, της αιωνίου κολάσεως την τιμωρίαν, δι’ ημών των αχρείων αυτού δούλων κελεύει σοι, και πάση τη συνεργώ σου δυνάμει, αποστήναι από του νεωστί σφραγισθέντος επ’ ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του αληθινού Θεού ημών. Ορκίζω σε ούν, παμπόνηρον και ακάθαρτον και μιαρόν και εβδελυγμένον και αλλότριον πνεύμα, κατά της δυνάμεως Ιησού Χριστού, του πάσαν εξουσίαν έχοντος εν ουρανώ και επί γης, του ειπόντος τω κωφώ και αλάλω δαίμονι· Έξελθε από του ανθρώπου και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. Αναχώρησον, γνώρισον την σην ματαίαν δύναμιν, την μηδέ χοίρων εξουσίαν έχουσαν. Υπομνήσθητι του επιτάξαντός σοι, κατά την σην αίτησιν, εις την αγέλην των χοίρων εισελθείν. Φοβήθητι τον Θεόν, ου τω προστάγματι η γη καθ’ υδάτων εστήρικται· τον κτίσαντα τον ουρανόν, και στήσαντα τα όρη σταθμώ, και τας νάπας ζυγώ, και θέντα άμμον θαλάσση όριον, και εν ύδατι σφοδρώ τρίβον ασφαλή· τον απτόμενον των ορέων και καπνίζονται· τον αναβαλλόμενον φως ως ιμάτιον· τον εκτείνοντα τον ουρανόν ωσεί δέρριν· τον στεγάζοντα εν ύδασι τα υπερώα αυτού· τον θεμελιούντα την γην επί την ασφάλειαν αυτής· ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος· τον προσκαλούμενον το ύδωρ της θαλάσσης και εκχέοντα αυτό επί πρόσωπον πάσης της γης. Έξελθε, και αναχώρησον από του προς το άγιον φώτισμα ευτρεπιζομένου (ευτρεπιζομένης). Ορκίζω σε κατά του σωτηριώδους πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και του τιμίου αυτού Σώματος και Αίματος, και κατά της ελεύσεως αυτού της φοβεράς. Ήξει γαρ, και ου χρονιεί, κρίνων πάσαν την γην, και σε και την συνεργόν σου δύναμιν, κολάσει εις την γέενναν του πυρός, παραδούς εις το σκότος το εξώτερον, όπου ο σκώληξ ο ακοίμητος, και το πυρ ου σβέννυται. Ότι το κράτος Χριστού του Θεού ημών, συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΦΟΡΚΙΣΜΟΣ Γ΄

Του Κυρίου δεηθώμεν.
Κύριε Σαβαώθ, ο Θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, επίβλεψον επί τον δούλον (δούλην) σου, εκζήτησον, εξερεύνησον, και απέλασον απ’ αυτού (αυτής) πάντα τα ενεργήματα του Διαβόλου. Επιτίμησον τοις ακαθάρτοις πνεύμασι, και δίωξον αυτά, και καθάρισον το έργον των χειρών σου, και, τη οξεία σου χρησάμενος ενεργεία, σύντριψον τον Σατανάν υπό τους πόδας αυτού (αυτής) εν τάχει, και δος αυτώ (αυτή) νίκας κατ’ αυτού και των ακαθάρτων αυτού πνευμάτων· όπως, του παρά σου ελέους τυγχάνων (τυγχάνουσα), καταξιωθή των αθανάτων και επουρανίων σου μυστηρίων, και δόξαν σοι αναπέμψη, τω Πατρι και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΕΥΧΗ

Του Κυρίου δεηθώμεν.
Ο Ων, Δέσποτα Κύριε, ο ποιήσας τον άνθρωπον κατ’ εικόνα σην και ομοίωσιν, και δους αυτώ εξουσίαν ζωής αιωνίου· είτα εκπεσόντα δια της αμαρτίας μη παριδών· αλλ’ οικονομήσας δια της ενανθρωπήσεως του Χριστού σου την σωτηρίαν του κόσμου· Αυτός και το πλάσμα σου τούτο, λυτρωσάμενος εκ της δουλείας του εχθρού, πρόσδεξαι εις την βασιλείαν σου την επουράνιον. Διάνοιξον αυτού (αυτής) τους οφθαλμούς της διανοίας, εις το αυγάσαι εν αυτώ (αυτή) τον φωτισμόν του Ευαγγελίου σου. Σύζευξον τη ζωή αυτού (αυτής) Άγγελον φωτεινόν, ρυόμενον αυτόν (αυτήν) από πάσης επιβουλής του αντικειμένου, από συναντήματος πονηρού, από δαιμονίου μεσημβρινού, από φαντασμάτων πονηρών.
Και εμφυσά αυτώ (αυτή) τρίτον ο Ιερεύς, και σφραγίζει το μέτωπον αυτού (αυτής) και το στόμα, και το στήθος, λέγων·
Εξέλασον απ’ αυτού (αυτής) παν πονηρόν και ακάθαρτον πνεύμα, κεκρυμμένον και εμφωλεύον αυτού (αυτής) τη καρδία (και λέγει τούτο εκ γ'). Πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας, πνεύμα ειδωλολατρίας και πάσης πλεονεξίας· πνεύμα ψεύδους και πάσης ακαθαρσίας, της ενεργούμενης κατά την διδασκαλίαν του Διαβόλου. Και ποίησον αυτόν (αυτήν) πρόβατον λογικόν της αγίας ποίμνης του Χρίστου σου, μέλος τίμιον της Εκκλησίας σου, σκεύος ηγιασμένον, υίόν (θυγατέρα) φωτός και κληρονόμον της βασιλείας σου· ίνα, κατά τας εντολάς σου πολιτευσάμενος (πολιτευσαμένη), και φυλάξας (φυλάξασα) την σφραγίδα άθραυστον, και διατηρήσας (διατηρήσασα) τον χιτώνα αμόλυντον, τύχη της μακαριότητας των Αγίων εν τη βασιλεία σου.
Χάριτι, και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αποδυομένου δε και υπολυομένου του βαπτιζομένου, ει εν ηλικία εστί, στρέφει αυτόν ο Ιερεύς επί δυσμάς, άνω τας χείρας ενόντα, και λέγει εκ γ'.
Αποτάσση τω Σατανά; Και πάσι τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία αυτού; Και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; Και πάση τη πομπή αυτού;
Και αποκρίνεται προς εκαστον ο Κατηχούμενος ή ο Ανάδοχος αυτού, ει εστίν ο βαπτιζόμενος (βαπτιξομένη) βάρβαρος ή παιδίον και λέγει.
Αποτάσσομαι.
Και όταν είπη τρις, ερωτά πάλιν ο Ιερεύς τον βαπτιζόμενον.
Απετάξω τω Σατανά;
Και αποκρίνεται ο Κατηχούμενος ή ο Ανάδοχος αυτού.
Απεταξάμην.
Και όταν είπη τρις, λέγει ο Ιερεύς·
Και εμφύσησον, και έμπτυσον αυτώ.
Και τούτο ποιήσαντος, στρέφει αυτόν ο Ιερεύς κατά ανατολάς, κάτω τας χείρας έχοντα και λέγει αυτώ τρίς.
Συντάσση τω Χριστώ;
Και αποκρίνεται ο Κατηχούμενος ή ο Ανάδοχος, λέγων·
Συντάσσομαι. (εκ τρίτου)
Είτα πάλιν λέγει αυτώ ο Ιερεύς εκ τρίτου.
Συνετάξω τω Χριστώ;
Και αποκρίνεται.
Συνεταξάμην.
Και πάλιν λέγει·
Και πιστεύεις αυτώ;
Και αποκρίνεται.
Πιστεύω αυτώ, ως Βασιλεί και Θεώ.
Και λέγει το Σύμβολον της πίστεως·
Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο. Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.
Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Και όταν πληρώση το άγιον Σύμβολον, λέγει πάλιν πρός αυτόν εκ τρίτου·
Συνετάξω τω Χριστώ;
Και αποκρίνεται·
Συνεταξάμην.
Και λέγει ο Ιερεύς·
Και προσκύνησον αυτώ.
Και προσκυνεί λέγων·
Προσκυνώ Πατέρα, Υιόν, και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.
Ο Ιερεύς, εκφώνως·
Ευλογητός ο Θεός, ο πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και ούτως επεύχεται λέγων·
Του Κυρίου δεηθώμεν.
Δέσποτα, Κύριε, ο Θεός ημών, προσκάλεσαι τον δούλον (την δούλην) σου (τονδε) (τηνδε) προς το άγιον σου φώτισμα, και καταξίωσον αυτόν (αυτήν) της μεγάλης ταύτης χάριτος του αγίου σου Βαπτίσματος. Απόδυσον αυτού (αυτής) την παλαιότητα, και ανακαίνισον αυτόν (αυτήν) εις την ζωήν την αιώνιον, και πλήρωσον αυτόν (αυτήν) της του Αγίου σου Πνεύματος δυνάμεως, εις ένωσιν του Χριστού σου· ίνα μηκέτι τέκνον. σώματος η, αλλά τέκνον της σης Βασιλείας. Ευδοκία και χάριτι του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.


Απόλυσις.

Δόξα σοι, ό Θεός, η ελπίς, ημών δόξα σοι, Χριστός ο αληθινός Θεός ημών...
Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών....

Δεν υπάρχουν σχόλια: