Επιστρέφοντας απο Όρος..

Πάντα οι εικόνες που παίρνεις μαζί σου κάθε φορά που επιστρέφεις από το ευλογημένο περιβολάκι της Παναγιάς μας, μένουν ανεξίτηλες …παντοτινές πνευματικές βακτηρίες στα δύσκολα που ορθώνονται μπροστά σου … Από την τελευταία μας ιερή περιπλάνηση στα Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια της Αθωνικής πολιτείας θα έχουμε πάντα να θυμόμαστε την καλοσύνη και τα ιλαρά πρόσωπα των Πατέρων στην Σιμωνόπετρα… Εκεί αυτή την φορά συναντήσαμε τον γλυκύτατο Πατέρα Μύρωνα ,άοκνο και φωτισμένο Ιατρό ..των ψυχών μας.

Εκτός των πατρικών του γεμάτων από αγάπη ευχών, ένα εξαιρετικά Θεόπνευστο σύγγραμμα του Γέροντός του Αιμιλιανού ,…περί παθών… δόθηκε σαν ευλογία στον συγκινητικό αποχαιρετισμό μας …Το προηγούμενο βράδυ μια συνταρακτική διήγηση για την ιστορία της Μονής καθώς και περιστατικά από την ζωή του Γέροντος Παϊσίου από το στόμα του σεμνότατου μα λαμπρότατου στην όψη Γέροντος Αθανασίου(του πλέον προικισμένου απ τον Θεό σύγχρονου υμνογράφου της Εκκλησίας μας ) είχε προηγηθεί .Η διαπεραστική στην ψυχή και στα μάτια μας έκφραση του προσώπου του ήταν κάτι το ανεπανάληπτο …Εύκολα μπορέσαμε να αντιληφθούμε την γενεσιουργό της δύναμη ,όταν αντικρίσαμε την Βιβλική μορφή του γλυκύτατου κατά σάρκα πατρός του Γέροντος Γαλακτίωνος…

Γεμάτη χάρη και η όψη του Αρχοντάρη της Μονής Ιεροδιακόνου Γερβασίου …Του ευχηθήκαμε για την Γιορτή του την Αγιορείτικη ευχή : Τέλος Αγαθό …και αυτός μας κέρασε μαζί με το γλυκό ,το πιο μεστό από ευτυχία και χαρά χαμόγελό του …Λίγο πριν φύγουμε απ την Μονή συναντηθήκαμε με τον Μοναχό Αβέρκιο …Λαμπερό πρόσωπο ,μειλίχιος και οξυδερκής μας έκανε να …καθυστερήσουμε αρκετά για τον επόμενο προορισμό μας …Μας ανάπαυσαν όμως τόσο πολύ τα λόγια του που δεν το σκεφτήκαμε διόλου ..

Είναι δε ιδιαιτέρως ψυχωφελές να ακούς τέτοια λόγια γεμάτα από Χριστό και Ορθοδοξία από έναν άνθρωπο που έζησε κοσμικά (στα 20 μου κυκλοφορούσα με harley davidson, δερμάτινη καμπαρντίνα και μαλλί ως την μέση …) και ανακάλυψε το αληθινό φώς της ζωής …Να περάσετε από το κοιμητήριο πριν φύγετε μας είπε σχεδόν επίμονα να πάρετε ευλογία …να δείτε και τα λουλούδια που φύτεψα …ελάτε να σας πάω έχω λίγο χρόνο ….Κατανοήσαμε απόλυτα αυτήν την γλυκιά επιμονή του όταν τον είδαμε να σκύβει και να φιλάει έναν σταυρό πάνω από ένα μνήμα μοναχού …Είναι ο κατά σάρκα πατέρας μου ..μας είπε χαμογελαστός …ήρθε και έγινε μοναχός 3 χρόνια πριν κοιμηθεί …ένας σκληρός επιχειρηματίας που απέκτησε ψυχή μικρού παιδιού μόλις συναπαντήθηκε με τον Κύριό μας και την Παναγία Μητέρα του …

Πήραμε το κατηφορικό …πλέον μονοπάτι για την Μονή Γρηγορίου, φορτωμένοι με τα σακίδιά μας που τα ελάφρυναν τόσο ,οι ευχές και οι πραότατες μορφές του Ηγουμένου Γέροντος Ελισσαίου και της ιερής ακολουθίας του…Ευλογείτε Γέροντες !!!(Συνεχίζεται) Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Β ΄ )

Τα χείλη μας ακόμα είναι ζεστά από το χθεσινό πιο ιερό χειροφίλημα της ζωής μας …αυτό της Αγίας Μαγδαληνής .Χέρι που άγγιξε Εκείνον δεν μπορεί παρά να ζεσταίνει τα χείλη, να θερμαίνει τις ψυχές …Φτάσαμε στον αρσανά της Γρηγορίου. Η παιδική χαρά του Αγίου όρους …Έτσι την αποκαλούσε γλυκά ο Γέροντας Παϊσιος θέλοντας να δείξει την αγνότητα και την θαυμαστή παιδικότητα των Μοναχών της..

Σε αυτήν την παιδική χαρά όμως το πιο σημαντικό παιχνίδι που παίζεται ,είναι αυτό της ζωής …μιας ζωής που παλεύει …να χαμογελάσει ξανά …να αισθανθεί δυνατή …μα κυρίως απεξαρτημένη … από όλα τα άλλα πλην του Θεού ..Σ ΄ Εκείνον και την Σπλαχνική Μητέρα του αναθέτουν καθημερινά τις ελπίδες τους όλα τα παιδιά που παλεύουν …καθημερινά με τον Θεό ελπίζοντας πως τελικά θα χάσουν …τα παιδιά του προγράμματος απεξάρτησης της Γρηγορίου …πιασμένα από το χέρι με μάτια που διψούν για αγάπη πηγαίνουν πρόθυμα στα δικά τους διακονήματα, συμπαρίστανται το ένα στο άλλο σου μιλούν με αγάπη και κάνουν μετάνοιες συνεχώς μπροστά στα πόδια του Χριστού …δίνοντας κουράγιο σε σένα που στην αρχή αμήχανα τα κοιτάς…Ο Ηγούμενος της Μονής μια από τις πλέον σεβάσμιες Αγιορείτικες μορφές …ο Πατήρ Γεώργιος Καψάνης …μια πολυδιάστατη προσωπικότητα που στο πρόσωπό του ενώνει το χθες και το σήμερα του Μοναχισμού, με τον σοφό του λόγο …μια διαρκής υπενθύμιση της δικής μας επίγειας αποστολής ,της Θεώσεως ...Ας έχουμε την ευχή του ...

Οι μορφές των Πατέρων Φιλοθέου ,Φιλαρέτου ,Ιγνατίου , Σιλουανού ,Αρτεμίου,Δαμιανού , αλλά και όλων των υπολοίπων σου μεταδίδουν το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα της πίστης μας και ανεπιτήδευτα σου θυμίζουν τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ και τον δικό του ξεχωριστό χαιρετισμό :Χριστός Ανέστη …χαρά μου ! Το λαδάκι από το καντηλάκι της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας ,μιας από τις προστάτιδες της Μονής αποτελεί το πιο αποτελεσματικό και σίγουρο φάρμακο για κάθε πόνο ψυχής τε και σώματος …ενώ το... Κανόνα Πίστεως και εικόνα πραότητος ..σε ήχο τέταρτο έχει μια ιδιαίτερη κατάνυξη κάθε φορά που ψέλνεται προς τιμήν του …Φρουρού και Σκεπαστή των ναυτικών και της Μονής …

Καθισμένοι στο αρχονταρίκι το επόμενο πρωινό συζητούμε για το μυστήριο του Θανάτου με αφορμή την από βραδύς ομιλία του Γέροντος Ιγνατίου ..Μας πλησιάζει ένα νέο παλικάρι γύρω στα 25 …μας μιλά σε σπαστά αγγλικά …φαίνεται καλόκαρδος και διψασμένος να μάθει …Μένουμε άφωνοι όταν μας διηγείται το πώς έφτασε στο Άγιο Όρος από την μακρινή Αργεντινή …-Μόλις τελείωσα τις σπουδές μου στην Νομική ..έχω ιδρύσει δυο οργανισμούς στην πατρίδα μου , μη κερδοσκοπικούς για τα άπορα παιδιά…η μητέρα μου έκανε δώρο για την αποφοίτησή μου ένα ταξίδι στην Ελλάδα …Όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο αγόρασα έναν ταξιδιωτικό οδηγό και ανοίγοντάς τον έπεσα πάνω στο Άγιο Όρος …απογοητεύτηκα όταν είδα ότι χρειάζεσαι ένα εξάμηνο για να το επισκεφτείς …μα τα κατάφερα και να που βρίσκομαι εδώ και μιλώ μαζί σας …Συγκλονίστηκα όταν άκουσα το όνομά του …όνομα ενός Αγίου προτύπου μετανοίας για κάθε Χριστιανό Ορθόδοξο …Αυγουστίνος …Ξέρεις την Ιστορία του; τον ρώτησα …Όχι πες μου σε παρακαλώ για αυτόν τον Άγιο … Στάσου του λέω και παίρνω από την βιβλιοθήκη ένα από τα πιο υπέροχα βιβλία της Μονής Παρακλήτου :Χαρίσματα και χαρισματούχοι .. Όσο μπορούμε πιο πειστά του μεταφράζουμε μαζί με τον συνοδοιπόρο μου Μιχάλη το παρακάτω απόσπασμα :

……Όταν ο ιερός Αυγουστίνος ήταν μικρός, αρρώστησε και κινδύνεψε να πεθάνη. Σκέφθηκαν τότε να τον βαφτίσουν. Η μητέρα του όμως προέβλεπε τους δυνατούς πειρασμούς που θ’ αντιμετώπιζε στη νεότητά του και γι’ αυτό ανέβαλε τη βάφτισή του. Μαζί με το γάλα της η ευσεβής μητέρα φρόντισε να μεταδώση στο παιδί της και την ευσέβεια. Διέκρινε όμως σ’ αυτό τον χαρακτήρα του πατέρα του και διαισθανόταν τον κίνδυνο που θα διέτρεχε η ψυχή του μέσα στη διεφθαρμένη κοινωνία εκείνης της εποχής. Όσο μεγάλωνε ο γιος της , μεγάλωναν τα πάθη του και τα όργιά του. Η προσευχή της μητέρας ανέβαινε πύρινη στον θρόνο του Θεού, αλλά φαινόταν πως δεν εισακούεται. Ο Αυγουστίνος πηγαίνει στην Καρχηδόνα για να σπουδάση. Εκεί ψήνεται στο σεξουαλικό καμίνι της διεφθαρμένης πόλεως. Η μητέρα μαθαίνει ότι ο γιος της παραστράτησε , και τρέχει ταραγμένη νομίζοντας ότι η παρουσία της θα τον συγκρατήση. Δυστυχώς τα λόγια και τα δάκρυά της δεν συγκινούν πια την καρδιά του Αυγουστίνου. Δεν χάνει όμως το θάρρος της. Προσπαθεί υπομονετικά να διεγείρη στην ψυχή του την αποστροφή για την αμαρτία. Το αποτέλεσμα είναι πάλι αρνητικό, αλλά η πιστή μητέρα δεν απελπίζεται. « Προσεύχεται εκτενέστερον » και χύνει δάκρυα περισσότερα απ’ αυτά που χύνουν οι μητέρες για τον θάνατο των παιδιών τους. Πόση πικρία δοκιμάζει όταν μαθαίνη ότι ο γιος της έχει σε ηλικία δεκαοκτώ ετών εταίρα και εξώγαμο παιδί! Ελπίζει όμως στη μετάνοιά του. Η ελπίδα αυτή μαζί με τη δυνατή πίστη τη συγκρατούν. - Μια μέρα παιδί μου, του λέει, θα έρθης εκεί που είμαι εγώ. Νέα θλιβερή είδηση καταφθάνει από την Καρχηδόνα. Ο Αυγουστίνος έγινε αιρετικός – μανιχαίος ! Φίδι φαρμακερό δάγκωσε τη Μόνικα, η οποία αυτή τη φορά λυγίζει. Πηγαίνει ξανά μόνη της στην Καρχηδόνα , κλαίει, θρηνεί, ικετεύει. Όλα όμως πάνε χαμένα. Μοναδική παρηγοριά κι ελπίδα της είναι η προσευχή. Μέρα- νύχτα παλεύει με τον Θεό. Καταφεύγει σε κάποιον επίσκοπο, ο οποίος τη συμβουλεύει και την παρηγορεί. Τέλος της λέει: - Πήγαινε στην ευχή του Θεού , παιδί μου. Ποτέ δεν θα χαθή ο γιός τόσων δακρύων! Ο Θεός όμως θέλει να δοκιμάση περισσότερο την ιώβεια υπομονή της . Ο Αυγουστίνος της είπε ότι θα πάη στην Ιταλία. Η Μόνικα , αφού δεν μπορεί να τον μεταπείση, αποφασίζει να πάη μαζί του. Κατεβαίνουν στο λιμάνι, αλλά εκείνος την ξεγελά και εξαφανίζεται . Ταξιδεύει μόνος. Η μητέρα ξημερώνεται στην προσευχή , πνιγμένη στα δάκρυα. Με ραγισμένη καρδία , αλλά με γενναίο φρόνημα, υψώνει τα μάτια στον ουρανό , κι ύστερα αγναντεύει το πέλαγος. - Κύριε ! φωνάζει. Αφήνω το παιδί μου στον ωκεανό της ευσπλαχνίας Σου. Τα κύματα της χάριτός Σου ας το οδηγήσουν στο λιμάνι Σου. Γέρασε η Μόνικα στη σχολή της υπομονής και της ελπίδος. Αντί να επιμένη την επιστροφή του ασώτου υιού, βάλθηκε η ίδια να τον κυνηγά σε στεριές και θάλασσες. Εγκαταλείπει την Αφρική και έρχεται στα Μεδιόλανα ( Μιλάνο) για την τελική επίθεση. Στα Μεδιόλανα ζει το γλυκοχάραμα της επιστροφής του ασώτου. Η μία χαρά διαδέχεται την άλλη : ο Αυγουστίνος αηδίασε τους μανιχαίους και τους εγκατέλειψε. Με βαθιά συγκίνηση τον βλέπει να συχνάζη στα κηρύγματα του αγίου επισκόπου Αμβροσίου και να μιλά γι’ αυτόν με σεβασμό και εκτίμηση. Ο Αυγουστίνος παλεύει. Τα δεσμά της αμαρτίας χαλάρωσαν , αλλά ακόμη δεν έσπασαν. Γι’ αυτό τελικά μνηστεύεται. Τέσσερις γυναίκες τον πολιορκούν εκείνη την εποχή. Δύο ερωμένες , η μνηστή και η μητέρα του. Παλεύουν κι οι τέσσερις να τον κατακτήσουν. Τέλος νικά η μητέρα του , ο άνθρωπος της προσευχής και των δακρύων, της υπομονής και της ελπίδος. Εκείνη που νίκησε τον ατίθασο σύζυγο και τη δύστροπη πεθερά, νίκησε τώρα τον γιό της ύστερα από τριάντα χρόνια αγώνος και προσευχής. Ο Αυγουστίνος παίρνει σταθερή απόφαση να επιστρέψη στον Χριστό και ν’ αφοσιωθή στο έργο της Εκκλησίας Του. Ποιος μπορεί να νιώση τη χαρά της Μόνικας την ώρα που βαπτιζόταν ο γιός της ; Εδώ τελείωσε η αποστολή της. Είδε πια το παιδί της στην αγκαλιά του Κυρίου. - Νυν απολύεις την δούλην Σου, Δέσποτα, εν ειρήνη, ψελλίζει συγκινημένη. Μητέρα και γιός επιστρέφουν στην Αφρική. Στην Όστια, στις εκβολές σταθμεύουν σε μια φιλική έπαυλη για να ξεκουραστούν. Εκεί η Μόνικα αρρωσταίνει και σε λίγες μέρες, σε ηλικία 56 ετών, παραδίδει το πνεύμα της « εν ειρήνη » στον Δέσποτα Χριστό. Ο Κύριος είχε εκπληρώσει και την τελευταία επιθυμία της…. Το πρόσωπο του... Καθολικού Αργεντίνου φίλου μας είχε αλλοιωθεί …Τι σου συμβαίνει ;τον ρωτήσαμε …και η αποκάλυψή του μας συντάραξε συθέμελα …την μητέρα μου ....την λένε Μόνικα !!!!αλλά δεν έχει ιδέα για όλα αυτά !!!μας είπε…. (συνεχίζεται )

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Γ ΄ )

…Θα γίνει Ορθόδοξος ...είπε με περισσή σιγουριά ο Μοναχός Σιλουανός μόλις του συστήσαμε τον νέο μας συνοδοιπόρο τον φίλο μας Αυγουστίνο …Με παίρνετε μαζί σας ;ρώτησε ..Φυσικά του απαντήσαμε ..πάμε Διονυσίου να …συναντήσουμε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ,τον Βαπτιστή του Χριστού μας ….ξέρεις εκεί φυλάσσεται ένας από τους ανεκτίμητους θυσαυρούς της πίστης μας ,το χέρι αυτού που βάπτισε τον Κύριο … Χαιρετήσαμε συγκινημένοι τους Γρηγοριάτες Πατέρες ,,και ξεκινήσαμε με το καραβάκι για Διονυσίου ….Λίγο πριν , στο αρχονταρίκι της Μονής ένας Πατέρας ζητούσε σπαρακτικά βοήθεια για τον γιό του ….Ολυμπιονίκης από Χώρα της Ανατολικής Ευρώπης...ένα παληκάρι που εδώ και επτά χρόνια πολεμάει στον πιο σκληρό στίβο της ζωής με τα υψηλά εμπόδια των ουσιών να φαίνονται απροσπέλαστα ως τώρα …το βλέμμα του φανέρωνε απελπισία , μα έκρυβε και ελπίδα …Σίγουρα αν η έκφρασή του μετουσιωνόταν σε κραυγή ,σε όλη την περιοχή της δυτικής πλευράς του Όρους θα αντηχούσε το : Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου!!

Φτάσαμε στον αρσανά της Διονυσίου …τον πιο όμορφο και σύγχρονα σχεδιασμένο …από τα χέρια του Πατρός Παύλου ,πρώην μηχανικού και νυν ακούραστου και ευλογημένου εξομολόγου –αρχοντάρη –λειτουργού και ψυχής της Διονυσίου …Ανεβαίνοντας προσκυνήσαμε μπροστά στον Άγιο Νήφωνα επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως , περνώντας απο την αγιασμένη σπηλίτσα του.

Ο Πατήρ Παύλος , μας υποδέχθηκε εγκάρδια , με εκείνο το κατάγιομο από πάθη και δάκρυα μπλοκάκι του … Αυτός ο ευλογημένος άνθρωπος δεν αφήνει κανέναν να φύγει ανεξομολόγητος και μη αναπαυμένος …δεν σε πιέζει …απλά δεν μπορείς να του αντισταθείς …Όσοι ήρθαν προετοιμασμένοι να του αρνηθούν δεν τα κατάφεραν …το είδα μπροστά στα μάτια μου όταν κάποιος αδερφός που στο ανέβασμα έλεγε με φαινομενικά ακλόνητη αυτοπεποίθηση ότι :εγώ δεν εξομολογούμαι !!!,εξομολογήθηκε και μάλιστα δις στον Παπά –Παύλο , μονολογώντας ύστερα σαν μικρό παιδί ευτυχισμένο….ένοιωσε δε και αυτός εκείνο το υπέροχο και στοργικό τράβηγμα του αυτιού από τον Παππούλη ,σήμα κατατεθέν του στο τέλος κάθε ευλογημένης εξέτασης ….

Στην Τράπεζα ,η έκπληξη που δοκίμασε ο Μιχάλης ήταν μεγάλη όταν πληροφορήθηκε ότι τα ρεβίθια που απόλαυσε λίγο πριν ήταν άλαδα….Ρωτήσαμε κάποιον Πατέρα στην έξοδο αν υπήρχε κατάλυση ελαίου εκείνη την Τετάρτη…-όχι αλλά να ξέρετε ότι εδώ τα φαγητά τα μαγειρεύει η Παναγιά μας ήταν η απάντησή του…. Στα λείψανα ο Αυγουστίνος δεν φάνηκε ….τον βρήκαμε αργότερα να ρεμβάζει ήσυχος την ιερή απεραντοσύνη …αρχίσαμε να μιλάμε για το κομποσκοίνι και την μεγάλη του δύναμη …για την μονολόγιστη ευχή που με σπαστά ελληνικά άρχισε να μαθαίνει …Ζητήσαμε από τον Π.Παύλο κατά την διάρκεια του Αποδείπνου και των Χαιρετισμών να προσκυνήσουμε κομμάτι από τον Ιερό Χιτώνα του Χριστού μας ..ανεκτίμητο κειμήλιο που φυλάσσεται στο ιερό του Καθολικού της Μονής….δεν μας αρνήθηκε ….και τον ευχαριστούμε και πάλι για αυτήν την ανεπανάληπτη ..συνάντηση με την ασύγκριτη αίσθηση του Ζώντος Θεού…

Το πρόγραμμα της Διονυσίου διέφερε λίγο από τα υπόλοιπα μοναστήρια που αξιωθήκαμε να επισκεφθούμε τούτη την φορά …ο Όρθρος ξεκινούσε την 1 το πρωί με τους δικούς μας χρόνους …ως τις 4:30 ..έπειτα ξεκούραση για εμάς και στις 6:30 ευλογημένη η Βασιλεία….Μετά την τράπεζα ,ψυχωφελής αναμονή στο αρχονταρίκι της Μονής ως το μεσημέρι που φεύγαμε για Αγία Άννα …Εκεί και ο Ιεροκήρυκας …(έτσι τον αποκάλεσε πειράζοντάς τον καλοσυνάτα ο Π.Παύλος ,που πηγαινοερχόταν ολοένα) κύριος Βασίλης …με πύρινο λόγο που κάποιες φορές μου θύμιζε τον ευλογημένο Παναγόπουλο μας μιλούσε για την καλή προαίρεση και για τις εδώ και 30 χρόνια δικές του Αγιορείτικες θύμισες …Ένα περιστατικό από ένα θαυμαστό συναπάντημά του με τον Γερο-Παϊσιο μας υγραίνει τα μάτια

Μέσα δεκαετίας του 80 επισκέφθηκε μαζί με 3 φίλους του τον Γέροντα ...Ένας απο αυτούς είχε την ψυχή του γεμάτη απο μίσος για κάποιους ανθρώπους ...οι μνήμες του εμφυλίου και η απώλεια του αγαπημένου του πατέρα εκείνα τα χρόνια ,μπόλιαζαν ολόκληρη την μέχρι τότε ζήση του ,με σκληράδα και σχέδια αιμοσταγή... Και ο Γέροντας τον έστειλε τότε στην Παναγιά την Πορταϊτισα στην Ιβήρων ..και του είπε να προσευχηθεί μπροστά της με τα χέρια υψωμένα ...έτσι και έγινε ...και τότε έγινε κάτι το συγκλονιστικό ...άρχισε να ουρλιάζει να κλαίει και να χτυπιέται στο στήθος ..Παναγιά μου συγχώρεσέ με!!!σπλαχνίσου με !!!! φώναζε συνέχεια αφήνοντάς τους όλους αποσβωλομένους ...ώρες πολλές μετά και εν ηρεμία , διηγήθηκε στους υπόλοιπους , οτι ένιωσε το χέρι της Παναγιάς να βγαίνει απο την θαυμαστή της εικόνα και να του ξεριζώνει κάτι μέσα απο την καρδιά του ....Πλέον έχει αγάπη για όλους ανεξαιρέτως και ψυχή ....βαθειά

Ξαφνικά μας πλησιάζει ο Αυγουστίνος …Μπορώ να προσκυνήσω το χέρι του Αγίου Ιωάννου ;…Ρωτάμε αμέσως τον Πατέρα Παύλο και αυτός με την σειρά του ,παρακαλεί τον Γέροντα Σωφρόνιο να μεριμνήσει …Μαζί με τον Αυγουστίνο προσκυνούν και δύο περαστικοί σχεδόν αμούστακοι Νεοζηλανδοί Ορθόδοξοι αδερφοί μας …Δεν τον ρωτήσαμε τίποτα …το πρόσωπό του τα μαρτυρούσε όλα ….(συνεχίζεται )

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Δ ΄ )

...Περνώντας από Νέα Σκήτη βάλαμε νοερώς μετάνοια στον τάφο του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστή . Θυμηθήκαμε τότε ένα περιστατικό που λίγες μέρες πριν ο Σιμωνοπετρίτης Μοναχός Αβέρκιος μας διηγήθηκε με γλαφυρό τρόπο …Νεόκοπος στο Περιβόλι της Παναγιάς πολλά χρόνια πριν και περιπλανώμενος στα αγιοβάδιστα εκείνα χώματα ,πέρασε απο ένα νεοσκητιώτικο κελί …Εκεί ο Γέροντας μετά από πολύωρη συζήτηση και πατρικές νουθεσίες του ..έβγαλε να προσκυνήσει διάφορα λείψανα ..(Να σημειώσουμε εδώ ότι ο νέος μας είχε στην ψυχή του λογισμούς αμφιβολίας για την αγιότητα του Αγίου αναβιωτή του ησυχασμού ), δίχως όμως να του πει σε ποιόν ανήκε το καθένα …

Ξαφνικά ο Π.Αβέρκιος ένιωσε μια άρρητη ευωδία να αναδύεται από ένα λείψανο …θεώρησε δε ότι όλο το δωμάτιο πλημμύρισε από αυτή …-Πάτερ είπε στον Γέροντα τί θεία ευωδία είναι αυτή που βγαίνει από εδώ; Τίνος είναι αυτό το λείψανο ; …Ο Γέροντας τα ΄χασε…και ο νέος τότε κατάλαβε ότι μόνο αυτός ένιωσε την ασύγκριτη εκείνη ευωδία …Παιδί μου τόσα χρόνια έχω κοντά μου αυτό το λείψανο και δεν έχω αισθανθεί ποτέ αυτό που εσύ ένιωσες με την πρώτη φορά ….ίσως ο Κύριος κάτι θέλει να σου πει …μα τίνος είναι Γέροντα ;ρώτησε ο Π.Αβέρκιος και δάκρυσε συγκλονισμένος μόλις πήρε την απάντηση :Είναι του Γέροντος Ιωσήφ!!!

Φτάσαμε επιτέλους στα μέρη της Αγίας Θεοπρομήτορος …Μουλαράκια γαλήνια περίμεναν καρτερικά να φορτωθούν για να ανέβουν και πάλι τον πιο ονομαστό ανήφορο της Αγιορείτικης Παράδοσης …σχεδόν δύο χιλιάδες σκαλιά ως το Κυριακό που προβάλει επιβλητικό όπως το κοιτάς από το μουράγιο…Στάσεις αρκετές για ανάσα και νερό βάλσαμο …

Η θέα σε κάθε σκαλί ολοένα και πιο μαγευτική …ο ήχος της γαλήνης γεμάτος από σιωπή και γλυκά κελαϊδίσματα πουλιών που σαν περαστικοί επισκέπτες απ τον Παράδεισο υμνολογούν χωρίς σταματημό τον Πλάστη … Ο ιδρώτας που στάζει νιώθεις ότι ποτίζει το δέντρο της ψυχής σου που μέχρι χθες μόλις φοβόσουν πως θα ξεραθεί…Αν κατορθώσεις να αναμίξεις και την αλμύρα των ματιών σου …τότε το δέντρο θα γίνει ολάνθιστο !!!

Σχεδόν σαράντα λεπτά (ευλογημένος αριθμός !!) και μπαίνουμε στο Κυριακό ..Ολόδροσο νερό ,ρακί και λουκουμάκι μας προσφέρει ο Κύριος Αντώνης Λαϊκός έγγαμος με παιδιά που τα τελευταία χρόνια της ζωής του ,με την συναίνεση της συζύγου και του Δικαίου της σκήτης περνά πολύ καιρό εδώ πάνω …

Γράψαμε τα ονόματά μας …Ο αρχοντάρης μας ρώτησε για τον Αυγουστίνο μιας και αυτός δεν είχε τηλεφωνήσει για φιλοξενία …Συγκινήθηκε και αυτός με την θαυμαστή περιγραφή της θεοκίνητης περιπέτειάς του …Μας βόλεψε στο δωμάτιο 2 ακριβώς πάνω από το καθολικό με θέα στην γαλάζια αγκαλιά του Αιγαίου …

Στις 3:30 το μεσημέρι κατεβήκαμε στο καθολικό …εκεί μας περίμενε ένας σχετικά νέος Ιερομόναχος …μας μίλησε με αγάπη για την Αγία Άννα ,έχοντας μπροστά του το αριστερό της πόδι ,με σάρκα και οστά εδώ και δύο χιλιάδες-εκατό χρόνια τώρα.. Σκεφτείτε μας είπε πως όταν αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν ένα ανθρώπινο μέλος μετά από μερικούς μόλις αιώνες όταν το παίρνουν στα χέρια τους αυτό εξαϋλώνεται…κονιορτοποιείται !!!και εδώ έχουμε αυτό το γεγονός μπροστά στα μάτια μας και πάλι είμαστε δύσπιστοι !!!Γι αυτό όμως φροντίζει η Αγία ..κοιτάξτε πίσω σας πόσα τάματα ευγνωμοσύνης και πόσες φωτογραφίες μικρών παιδιών βρίσκονται πάνω στην εικόνα της !!! Ξέρετε τι είναι 10 γιατροί να ..σχίζουν τα πτυχία τους …να λένε ότι η γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει παιδί ,αυτή να έχει ολοκληρωτικά κατεστραμμένες ωοθήκες ,και έπειτα να ΄ρχεται εδώ ο άντρας της με φωτογραφία του μωρού …χαμογελαστού και υγιεστάτου …!!!Θυμήθηκα τότε εκείνη την ευχή ,το Αγία μου Άννα κάνε με μάνα (βλ.αναρτήσεις Σεπτεμβρίου )και πήρα στα χέρια μου ένα φυλλάδιο που δίνουν οι Πατέρες της Σκήτης σε όσουν εναποθέτουν τις ελπίδες τους για καρπόν κοιλίας στην Αγία Γιαγιά του Χριστού μας !!!Είχε τον τίτλο: Ερμηνεία Τεκνογονίας και έλεγε τα εξής:

Όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν τέκνα κληρονομίας πρέπει πρώτον να εξομολογηθούν έν ειλικρινεί μετανοία και συντριβή τα από της γεννήσεως των αμαρτήματα. Έπειτα εάν ως άνθρωποι αδίκησαν κανένα, να επανορθώσουν την αδικίαν, εάν έχουν με κάποιον μίσος ή έχθρα, να κάμουν συνδιαλλαγήν και αγάπην. Προς τούτοις πρέπει να αισθάνωνται την παρουσίαν του Παντοδυνάμου και Πανάγαθου Θεού πλησίον των ,να προσεύχονται συνεχώς και να δοξάζουν τον Τριαδικόν Θεόν και να ζητούν την ενίσχυσίν Του, να συντρέχουν είς την Εκκλησίαν και να ποιούν ελεημοσύνας το κατά δύναμιν. Όταν κάμουν πάντα τα ανωτέρω χριστιανικά χρέη, να προσκαλέσουν είς τον οίκον των τον ιερέα της ενορίας των να ψάλη αγιασμόν ,εντός του οποίου να ρίψουν και τον αγιασμόν, που είναι με το λείψανον της Αγίας Άννης τελεσμένος. Τότε πρέπει να αρχίσουν νηστείαν 40 ημερών, εκτός Σαββάτου και Κυριακής, κατά τας οποίας θα καταλύουν έλαιον και οίνον, να κοιμώνται και τας 40 αυτός ημέρας χωριστά και να κάνουν από 50 μετανοίας την ημέραν ο καθείς. Κάθε πρωί των ημερών αυτών της διαίτης και της εγκρατείας, να πίνουν έκαστος ολίγον αγιασμόν, να τρώγουν από ένα ύψωμα, που θα τους στείλωμεν και να χρίωνται σταυροειδώς είς το μέτωπον με το άγιον έλαιον από την ακοίμητον κανδήλαν της Αγίας Άννης, που επίσης θα τους στείλωμεν. Παράκλησίς όπως γνωσθή και είς ημάς εγκαίρως η ημερομηνία ενάρξεως των ημερών της νηστείας, δια να τελούμεν είς την Εκκλησίαν της Αγίας Άννης ή το Παρεκκλήσιον καθημερινώς τας 40 αυτάς ημέρας την Θείαν Λειτουργίαν υπέρ αυτών. Επίσης ΠΡΟΣΟΧΗ όπως οι Χριστιανοί μή έχουν ποτέ καμμίαν σχέσιν με την μαγείαν, τα ξόρκια, τα μαντηλίκια, τα χαρτιά και τα λοιπά τεχνάσματα του πονηρού. Ο διάβολος ποτέ δεν θέλει το καλόν των ανθρώπων. Μετά το τέλος των 40 ημερών της νηστείας και της προσευχής να εξομολογηθούν και πάλιν, να προσκαλέσουν 3 ιερείς είς τον οίκον των να ψάλουν Ευχέλαιον ,εάν έχουν την άδειαν του Πνευματικού των να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων κα μετά 3 ημέρας ας συνέλθουν κατά το ανθρώπινον. Ελπίζομεν ότι η Προμήτωρ Αγία Άννα ,η πρώην στείρα και η Πανάχραντος Κόρη της, η Θεοτόκος, θα πρεσβεύουν θερμά υπέρ αυτών προς τον Σωτήρα ημών Ίησούν Χριστόν και Πολυεύσπλαγχνον Κύριον να εισακούση τας προσευχάς όλων μας και χαρίση είς τους εν ταπεινώσει και μετανοία παρακαλούντες τέκνα κληρονομίας κατά τον πόθον και το συμφέρον των. ΑΜΗΝ. Στις σκήτες το πρόγραμμα δεν μοιάζει με αυτά των Μονών, καθώς τις καθημερινές δεν υπάρχουν τακτικές ακολουθίες ,και οι οποίες τελούνται σε κάθε σκητιώτικο κελί ξεχωριστά …Έτσι μέχρι να βραδιάσει μπορείς να περιπλανηθείς και να αναζητήσεις την δική σου νέα ωφέλιμη για την ψυχή συνάντηση με τον Χριστό και τους Αγίους Του…Μετά την τράπεζα κατηφορίσαμε για το κελί του Παπά Γιάννη…είχαμε ακούσει τόσα πολλά για αυτόν …(συνεχίζεται )

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Ε΄ )

Φτάσαμε έξω απ το κελί του Παπά –Γιάννη …τραβήξαμε το αγιορείτικο καμπανάκι …κάποιος υποτακτικός με ευγενική και χαμηλότατη φωνή μας ενημέρωσε ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την ευχή του Γέροντα το άλλο πρωί μιας και εκείνη την ώρα αναπαυόταν ….ηλικία ,προβλήματα υγείας και άπειρες διψασμένες ψυχές εδώ και πάνω απο 40 χρόνια ….

Ξαναανεβήκαμε στο Κυριακό .Στο Χειμερινό αρχονταρίκι ,μπροστά από το Καθολικό στο όμορφο προσκυνητάρι με την Αγία Άννα και τα αναμμένα κεριά, τους βρήκαμε όλους συναγμένους να περιμένουν τον Κύριο Αντώνη …Αυτός έχει πάρει ευλογία από τον Δικαίο της Σκήτης κάθε σουρούπωμα να μαζεύει εκεί τους επισκέπτες για απόδειπνο και τις …24 στάσεις ευγνωμοσύνης προς την Κυρία Θεοτόκο… Εκείνο το απόβραδο είχε κάτι το ξεχωριστό ,μιας και στην κατανυκτική αυτή συνάθροιση θα έπαιρνε μέρος και μια ομάδα Ρώσων Προσκυνητών …3 κληρικοί και 4 λαϊκοί …Από το μεσημέρι στο ανέβασμα μόλις τους πρωτοαντικρύσαμε νοιώσαμε ένα απροσδιόριστο δέος για τον έναν από αυτούς … Μεγάλος σε ηλικία γύρω στα 70 με μεγάλη πάλλευκη γενειάδα με εξαιρετικά γαλήνια και σεβάσμια όψη ,ανέβαινε υπομονετικά και αργά ένα –ένα τα σκαλιά στηριζόμενος σε δυο αυτοσχέδια ραβδιά …τον προσπεράσαμε ψιθυρίζοντας ευλογείτε …χωρίς να φανταζόμαστε ότι λίγες ώρες αργότερα θα μας απαντούσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο …Ο Πατήρ Βαλερίων μαζί με την ευλογημένη συνοδεία του είχαν πάρει ήδη θέση μπροστά στην εικόνα της Θεοπρομήτορος και η ακολουθία ξεκίνησε ….Περίπου για μία ώρα ,μια θαυμάσια ακολουθία προσευχών στα Ελληνικά και Ρωσικά καθώς και Χαίρε προς την ανύμφευτη νύμφη ,μας έκαναν να αισθανθούμε την σπάνια ομορφιά της συμπροσευχής …

Το τσάι που προσφέρθηκε κατόπιν ήταν το ξεκίνημα για μια ανεπανάληπτη εμπειρία …Ο Π.Βαλερίων ενώ κάποιοι από εμάς είχαμε ήδη αρχίσει να πίνουμε έκλεισε τα μάτια του και έκανε προσευχή ,δείχνοντάς μας το ότι πρέπει να ευχαριστούμε για όλα τον Κύριο ..ακόμα και για τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα ,όπως μια κούπα με τσάι …...Ένας λαϊκός από την Ρώσικη συνοδεία γνώριζε πολύ καλά τα Ελληνικά ,μιας και είχε σπουδάσει στην Ελλάδα την Θεολογία ..Μέσω αυτού ο Κύριος Αντώνης παρακάλεσε τους Ρώσους Αδερφούς μας να ψάλλουν κάποιους ύμνους ..Ξεκίνησε τότε μια μυσταγωγική εναλλαγή ουράνιων μελωδιών και απερίγραπτων συναισθημάτων …Συγκίνηση ,κατάνυξη, ουσιαστική αφτιασείδωτη ομορφιά ,μακριά από ο,τι ψεύτικο υποκριτικό και ματαιόδοξο μας κατακλύζει στην εγκόσμια καθημερινότητά μας…Φωνές με μια επιβλητική απλότητα μας έκαναν να αισθανθούμε ζεστασιά και αγάπη για κάθε διπλανό μας εκείνη την ώρα, μας έκαναν να χαμογελάμε ευτυχισμένοι νοιώθοντας ευλογημένοι για εκείνο το ιερό αντάμωμα φωνών και ψυχών …σωμάτων και πνευμάτων …

Τώρα η δική σας σειρά ..έκανε νόημα ο Π.Βαλερίων …Αρχίσαμε και εμείς να ψέλνουμε με ανεπανάληπτη χαρά το Θεοτόκε Παρθένε ,το Άξιον εστί σε πλάγιο του Πρώτου το Απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου και άλλα και άλλα …Ο ...Λευκαδίτης Κύριος Αντώνης εμφανώς συγκινημένος θέλησε και αυτός να μας ευχαριστήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο :Απήγγειλε απο στήθους αγαπημένους στίχους του Βαλαωρίτη γραμμένους για την Ελλάδα και την Παναγιά ..προσφέροντάς μας άλλη μια ανεκτίμητη στιγμή γλυκιάς συγκίνησης ...

Τρείς ώρες κύλησαν δημιουργικότερα από ποτέ δίχως να το καταλάβουμε …Θέλησα να εκφράσω τα ανέκφραστα με λόγια συναισθήματά μου εκείνη την ώρα στον Σεβάσμιο αυτό Παππούλη και στους υπόλοιπους …Θυμήθηκα τότε την μοναδική Ρωσική έκφραση που γνώριζα και κοιτώντας τους στα μάτια φώναξα : Κριστός Βοσκρές!» (Χριστός ανέστη!) «Βοϊστινο Βοσκρές!» (Αληθώς ανέστη!) απάντησαν με μια φωνή όλοι τους …και αρχίσαμε χωρίς καθυστέρηση να ψέλνουμε αναστάσιμους ύμνους και στις δυο γλώσσες …Τί αγγελικές στιγμές χάρισες Θεέ μου,σε εμάς τους ανάξιους !!!Μέσα στην συναισθηματική φόρτιση θυμήθηκα την 20ή στάση των Χαιρετισμών ,το ότι δηλάδή :

Ὅλοι οἱ ὕμνοι ἀποδείχνονται - Χριστέ- μηδαμινοί ὅταν σπεύσουν νά φτάσουν τό μέγεθος τῆς εὐσπλαχνίας Σου. Διότι κι ἅν σοῦ προσφέρουμε ὠδές ἴσες μέ τόν ἀριθμό τῶν κόκκων τῆς ἄμμου τῆς θάλασσας, Ἅγιε Βασιλιά, τίποτε δέν κάνουμε ἀντάξιο ἐκείνων πού ἔκανες σέ μᾶς πού Σοῦ λέμε:Δόξα σοι, ὁ Θεός.

Ο Αυγουστίνος συνεπαρμένος θέλησε να μάθει περισσότερα για τον Π.Βαλερίωνα και τους υπόλοιπους …Ο αδερφός μας που γνώριζε τα ελληνικά δεν έκανε τίποτα άλλο από το να διατρανώσει αυτόν τον ιερό θαυμασμό που όλους μας είχε κυριεύσει …: Ο Π.Βαλερίων είναι ένας από τους πιο φωτισμένους πνευματικούς στην Ρωσία ..Χιλιάδες κόσμος έχει περάσει κάτω από το πετραχήλι του ..Πάρα πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί τα τελευταία χρόνια του έχουν κάνει ειδικά αφιερώματα… αν πάς στην Μόσχα και ρωτήσεις για αυτόν όλοι τον ξέρουν ….Έχει 7 παιδιά ,(αυτός που κάθεται δίπλα του είναι ο 7^ος που ετοιμάζεται να γίνει ιερέας) και κάπου 30 εγγόνια…Οι περισσότεροι δε στην οικογένειά του είναι κληρικοί και μοναχοί …

Κάποιος από τους Έλληνες της συντροφιάς θέλοντας να δείξει την αγάπη του και τα δικά του αισθήματα είπε απευθυνόμενος στον Π.Βαλερίωνα θέλοντας προφανώς να του κεντρίσει το ενδιαφέρον : Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ !!!

Και τα κατάφερε επ ωφελεία όλων ημών των υπολοίπων ...Ο Π.Βαλερίων σαν να ταράχτηκε στο άκουσμα αυτό ..έβαλε το χέρι του μέσα από το ράσο του και ένας μεγάλος ξυλόγλυπτος σταυρός ξεπρόβαλλε …Μας έδειξε μέσα και είπε σε σπαστά ελληνικά : Σεραφείμ του Σαρωφ…

έχει μέσα λείψανο του Αγίου Σεραφείμ !!!,μας είπε ο αδερφός που μετέφραζε …Mε μιάς όλοι δημιουργήσαμε μια ευλαβική σειρά για να ασπαστούμε εκείνον τον ευλογημένο σταυρό με το τίμιο λείψανο του μεγαλυτέρου Αγίου της Ρωσίας …αυτού που σε κάθε του συναπάντημα χαιρετούσε λέγοντας: Χριστός Ανέστη Χαρά μου !!!!

Αυτός ήταν και ο μόνος ταιριαστός υπότιτλος για εκείνη την ανεπανάληπτη βραδιά ,αληθινό Θεϊκό δώρο στην Σκήτη της Αγίας Άννας …Χριστός Ανέστη χαρά μου !!!!(συνεχίζεται)

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος ΣΤ΄ )

Παρασκευή πρωί στις 6 ακούσαμε την καμπάνα δίπλα στο κοιμητήρι …ένα μικρό σχεδόν κελιώτικο εκκλησάκι με ατμόσφαιρα υπερκόσμια και το φώς των κεριών να φωτίζει ψυχές και Αγίους …φτάσαμε και βρήκαμε εκεί τον Πατέρα Βαλερίωνα και τους υπόλοιπους …ο Αρχοντάρης στο ψαλτήρι έκανε νόημα στο σύμβολο της Πίστεως …και ακούστηκε στα Ρώσικα από την συνοδεία του Γέροντα …Τολμήσαμε …επίσης σε αυτήν την γλώσσα να επικαλεστούμε τον επουράνιο Θεό Πατέρα…

Όλα γαλήνια ,μοναδικά και εσύ εκστατικός ….χωρίς να σε ενδιαφέρει ο πλεονασμός, η επανάληψη στην έκφραση κάθε φορά που αυθόρμητα βγαίνει απ το στόμα σου η λέξη ευλογημένο …Βγήκαμε έξω στην υπέροχη θέα του πρωινού γαλάζιου και κατηφορίσαμε προς το ασκητήριο του Αγίου Γερασίμου εκεί που ασκήτεψε κατά την νεότητά του ο …Καψάλης της Κεφαλληνίας ….Μικρό ,χωμένο στο βράχο κάτω απ τη γη ,ποτισμένο από δάκρυα και ασκητικό ιδρώτα μας έκανε να γονατίσουμε ευλαβικά προσμένοντας την ευλογία του Μεγάλου Αγίου ….Ψάλλαμε βγαίνοντας το απολυτίκιο του σε ήχο πρώτο έτσι όπως το βρήκαμε γραμμένο στο πίσω μέρο της πόρτας του ασκητηρίου :

Των ’Ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον, και θαυματουργών θεοφόρον νεοφανέντα ήμίν, έπαινέσωμεν πιστοί θείον Γεράσιμον ότι άξίως παρά Θεού άπείληφεν, Ίαμάτων την άέναον χάριν ρώννυσι τους νοσούντας και δαιμονώντας ίάται. Διό και τοίς τιμώσιν αυτόν, βρύει ίάματα…..

Δεν μας ένοιαζε η καλλιφωνία ή το αν άλλοι θα μας ακούσουν ,θέλαμε μόνο να αισθανθούμε ένα χάδι του Αγίου στα κεφάλια μας …όσο ανάξιοι και αν πραγματικά αισθανόμασταν για τέτοια Άγια στοργή ..

ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής …Μια γλυκιά μελαγχολία μας είχε κυριεύσει …Ετοιμάσαμε τα πράγματά μας ,και έμπλεοι συγκίνησης και ευχαριστίας ασπαστήκαμε τους Ρώσους αδερφούς μας

Φιλήσαμε το χέρι των Πατέρων και ο Π.Βαλερίων άνοιξε την τεράστια αγκαλιά του ασπαζόμενός μας πατρικώς και σταυροειδώς τρείς φορές …Απερίγραπτη η ζεστασιά και η Χριστιανική αγάπη που μας μετέδωσε αυτός ο σεπτός παππούλης …ένα από τα πολύτιμα δώρα που παίρναμε μαζί μας στον ..κόσμο ,μαζί με την ανάμνηση της Βιβλικής του μορφής .Ο Κύριος Αντώνης θυμούμενος ένα από τα ξακουστά αστεία του Π.Παϊσίου μας είπε :Ελάτε να σας πάω ως το πρακτορείο …και μας ξεπροβόδισε ως την πόρτα του Κυριακού …

Στο κατέβασμα για τον αρσανά η παρέα μας είχε μεγαλώσει ..Οκτώ άτομα πλέον έξω από το κελί του Παπα-Γιάννη , λίγα λεπτά πριν το καραβάκι ξεκινήσει για Δάφνη …Βγήκε λοιπόν αυτός ο ιλαρός στο πρόσωπο γεράκος και άρχισε να μας μιλά ..όλοι αισθανθήκαμε ότι μας γνώριζε…μας κέρασε λουκούμι και νερό…Έδωσε κομποσκοινάκια ευλογίες σε όλους …και στον Αυγουστίνο …-Να του πείτε να γίνει Ορθόδοξος είπε με το ιδιαίτερο ύφος του …δεν τον βλέπετε ;δεν έχει την χάρη της Ορθοδοξίας μας …ήμουν σίγουρος ότι ο Αυγουστίνος καταλάβαινε ενώ φορούσε στο χέρι του το κομποσκοίνι που ο Γέροντας του δώρισε ….-Εσύ λέει σε κάποιον άλλον φεύγοντας είσαι πολύ χρεωμένος !!!!Φρόντισε να εξοφλήσεις ….!Χρωστάω Γέροντα στις Τράπεζες είπε εκείνος χαμογελώντας…Δεν εννοώ αυτά τα χρέη παιδάκι μου ,αλλά αυτά που έχεις στον Χριστό μας …με καταλαβαίνεις έτσι δεν είναι ; …Ναι γέροντα είπε εκείνος χαμηλώνοντας το κεφάλι χλομιάζοντας… καταλαβαίνω και το υπόσχομαι!! Πήραμε λιβανάκι με άρωμα κεχριμπάρι και μελλιστάλαχτο ,που η συνοδεία του Γέροντα χρόνια τώρα φτιάχνει για να οικονομείται ,φιλήσαμε το χέρι του και πήραμε σχεδόν τρέχοντας τον δρόμο για το μουράγιο …

Τί εννοούσε τελικά ο Γέροντας ; ρώτησε κάποιος τον φίλο με …τα χρέη ..Και εκείνος συγκλονισμένος από την αποκάλυψη μας είπε ότι δεν είχε ποτέ του εξομολογηθεί και κοινωνήσει …αυτά ήταν τα χρέη του προς τον Χριστό μας …Είχαμε ακούσει τόσα πολλά για τον περίφημο Παπά –Γιάννη ,που αυτό ήρθε απλά να προστεθεί στις τόσες θαυμαστές διηγήσεις...να δυναμώσει όμως πιότερο την πίστη μας σε όλους αυτούς τους σύγχρονους χαρισματούχους που τόσο τους έχουμε ανάγκη στα δύσκολα που πάντα θα έρχονται … να θυμίσει σε όλους εμάς τους σύγχρονους ορθολογιστές την θαυμάσια ρήση του Αγίου Αθανασίου :Όπου Θεός γαρ βούλεται, νικάται φύσεως τάξις...

Λίγο πρίν έρθει το καραβάκι μας ,ο Μιχάλης με κοίταξε με ένα κάπως θλιμμένο χαμόγελο…Θαρρώ πως έκρυβε μέσα του νοσταλγία ,μπολιασμένη από αγιορείτικη πείρα λίγων μεν ημερών μα αμέτρητων ιερών στιγμών Θείας παρουσίας ,και μου είπε :τι λες γυρνάμε πάνω για μια μέρα ακόμα ;;;Το εννοούσε !!! Θα ξανάρθουμε αδερφέ μου …σύντομα !!! του απάντησα.

Τώρα ας μεταφέρουμε όσο το δυνατό πιο προσεκτικά αυτήν την εύθραυστη απο τον έξω κόσμο χάρη της οποίας αξιωθήκαμε …ας κλείνουμε τα μάτια και ας μεταφερόμαστε νοερά και πάλι εδώ στο περιβολάκι της Παναγιάς μας …στο μεσονυκτικό ...να παίρνουμε την ευχή τους ,να νοιώθουμε την πραότητά τους να δυναμώνουμε από του θανάτου την αφοβιά τους …

Θα ξανάρθουμε αδερφέ μου …έτσι δεν είναι Αυγουστίνε ;….Την επόμενη φορά θα ανέβουμε στον Άθωνα ...τώρα ξέρουμε και τα ...δρομολόγια για την κορυφή !!!

(Τέλος και τω Θεώ δόξα )

Αφιερώνεται σε όλους τους ευωδιαστούς Γέροντες που συναντήσαμε σε αυτήν την τόσο μικρή μα τεράστια σε ψυχικό θυσαύρισμα οδοιπορία μας ....Στους φωτισμένους ηγουμένους και τις συνοδείες τους ...στους πολλούς αναζητητές της αλήθειας που συναντήσαμε σε κάθε μας βήμα ...παντοτινούς συναμαρτωλούς αδερφούς μας ...Στον Μιχάλη και στον Αυγουστίνο που αδημονούν για την επόμενη φορά ...Στην διψασμένη ψυχή μας ...

(ΦΙΛΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)